JAK NAPRAWDĘ WYGLĄDA PROCES TWÓRCZY

Zastanawiasz się czasami jak naprawdę wygląda proces twórczy?

Taki, w którym wymyśloną ideę wprowadza się w życie krok po kroku bazując na własnych umiejętnościach i pracy własnych rąk.

Czy cały ten proces twórczy wygląda jak w filmach – genialna idea, praca z błyskiem w oku, gdzie wszystko rodzi się niemal samo, z motywującą muzyką w tle. I wielki finał, fajerwerki i spektakularny sukces.

Hm…być może.

Są projekty, które powstają pod wpływem chwili, impulsu. I okazują się być doskonałe. Większość jednak rodzi się „w bólach”. wiele pozostaje na dnie szuflady czekając na lepsze chwile.

Początkowo chciałam przytoczyć mądre słowa, poszczególne, naukowo opisane fazy procesu twórczego, aż znalazłam najlepszy i najprostszy sposób przekazania tego jak naprawdę to wygląda. Bez ściemy 🙂

Ten etap osiąga wiele z nas. Proces twórczy rozkwita, zaczyna się jego ekspansywna część. Do głowy przychodzi wspaniały pomysł, nowatorskie podejście, zupełnie oryginalna technika wytwarzania. Mózg aż paruje, chcemy natychmiast chwytać za narzędzia, maszyny, zając ręce pracą i pokazać światu nasze dzieło życia!

Tu zaczynają się schody. Genialna idea pokazuje rogi. Ten etap nazwałabym RZECZYWISTOŚĆ. Okazuje się, że czegoś po drodze brakuje. Czasem wiedzy, czasem warsztatu, umiejętności, dobrego dostawcy, materiału. To moment kiedy potrzebujesz dobrego planu pracy. Jesteś zmotywowana, gotowa do podjęcia rękawicy i walki.

• spisz plan działania i podziel pracę (jeśli wymaga więcej czasu) na etapy,
• znajdź najtrudniejszy punkt i pomyśl spokojnie jak możesz go uprościć, rozwiązać, i jakich narzędzi potrzebujesz do tego,
• pytaj; podobno kto pyta nie błądzi, coś w tym jest;

Impas. Dobijasz do ściany. Jeden z problemów urasta do rangi NIE-DA-SIĘ. Proces twórczy wyhamowuje.
Nagle zaczynasz dostrzegać wiele minusów, wad (a nawet wyłącznie same). Genialny wcześniej projekt staje się dla Ciebie brzydki, niedopracowany, zupełnie niezgodny z wyobrażeniami. Masz go dość. W tej fazie wiele projektów kończy swój żywot. I nic w tym złego, bo pewnie niektóre z nich właśnie taki koniec powinny mieć. Selekcja naturalna. Czasem jednak warto zacisnąć zęby i zamiast rozbijać tę ścianę głową po prostu ją obejść.

• nie bądź swoim największym krytykiem, poproś o ocenę kogoś, kto „siedzi w temacie” (i błagam niech to nie będzie partner ani mama),
• pamiętasz kartkę z informacją dlaczego ten pomysł jest taki genialny? – powieś ją nad biurkiem, w warsztacie. Przypomnij sobie dlaczego chcesz to zrobić i jakie płyną z tego korzyści,
• włóż pomysł do szuflady, odpocznij, a potem wyjmij go i ze świeżą głową zacznij jeszcze raz.

To jest TEN moment, w którym wątpisz we wszystko co wyszło z Twoich rąk do tej pory. Teraz chcesz tylko zakopać się pod kocykiem i pochlipać w samotności nad swoim nieszczęściem.
„Nie umiem, nie dam rady, jestem beznadziejna, po co ja to robię, nikt tego nie kupi” – to teraz najczęściej powtarzane słowa i myśli.

SERIO????

Jedną pracą przekreślasz cały swój dorobek? Kwestionujesz swoje umiejętności, wiedzę, talent. Daj spokój, szkoda czasu.

• przeczekaj. Cóż ja mogę więcej napisać. Odpuść, odpocznij, wyśpij się, zamij się czymś innym. Przeczytaj wszystkie dobre słowa dotyczące swojej pracy, zobacz ilu ciekawych, pięknych ludzi poznajesz dzięki swojej pasji, ilu ludzi chce mieć coś stworzonego przez ciebie w swoim domu. Na tym etapie proces twórczy jest w najtrudniejszym dla Ciebie momencie i ważą się jego dalsze losy;
• zrób coś kreatywnego, ale zupełnie innego niż dotychczas. Spróbuj czegoś nowego, a całkiem możliwe, że to zainspiruje Cię do zrobienia kolejnego, przełomowego kroku w Twoim projekcie.

Ufff…nareszcie. Wychodzisz z impasu. Coś drgnęło, największy problem został rozwiązany i najtrudniejsze już za Tobą. Teraz będzie z górki (albo prawie z górki). Wracają siły, energia do działania, zapał. Światełko w tunelu coraz jaśniejsze. Dotychczasowe mankamenty są jakby mniejsze, część z nich staje się nawet zaletą. Idź tą drogą.

• daj się ponieść tej fali, teraz praca będzie szła szybko. Nie rozpraszaj się, skup się na dokończeniu projektu;
• informuj innych, że taki projekt powstaje. Jeśli możesz – wrzucaj „zajawki” do mediów społecznościowych, na swoją stronę. Nic tak nie mobilizuje do pracy jak pytania zniecierpliwionych, czekających potencjalnych klientów lub po prostu miłośników twoich prac. Teraz już MUSISZ go dokończyć!

BRAWO TY!

Projekt skończony. proces jego tworzenia zakończył się sukcesem. Teraz możesz pokazać swoje dzieło całemu światu. I czuć dumę.
Ok, ok – włącz „We are the Champions”, zasługujesz!

I co? nie było tak źle, prawda?