Często słowa bardzo mocno we mnie dźwięczą. Czasem są tak piękne, że chcę je zatrzymać w portrecie. Czasem są tak brzydkie i brutalne – jak na portrecie „Dziewczynki Czarnka”, że chcę zderzyć je z twarzami ludźmi i ich emocjami, po to, żeby pokazać jak ogromny wpływ na nas mają i jak potężne, silne emocje wywołują.

Wszystkie portrety to moje emocje przelane na akwarelowy papier. Rozmyślania o starości i przemijaniu, o wrażliwości, granicach i małych końcach świata, o czułości, sile i noszeniu masek. To też moje poglądy i reakcje na wydarzenia wokół mnie, mój sprzeciw wobec polskiej polityki dyskryminującej i poniżającej kobiety. To jest mój głos, mój odzew.

To jedna z moich ukochanych serii portretów, które w dużej części powstały dzięki corocznemu rysowniczemu globalnemu wyzwaniu Inktober.

To moja przygoda z akwarelami i gwaszem z 2020 roku. Wszystkie portrety zostały namalowane w zrobionym przeze mnie ręcznie szkicowniku z papierem do akwareli.